Twierdza aniołów

Napisana z wielką wyobraźnią i humorem powieść angel-fiction (bo jaką inną może stworzyć o prawdziwym Niebie mieszkanka Ziemi?). Sięgną po nią czytelnicy w wieku 14 – 100.

Główni bohaterowie – trzej kandydaci na aniołów – kończą właśnie sześćdziesiątą pierwszą klasę Anielskiej Akademii, której grono pedagogiczne stanowią sławni Święci. Profesorowie nie uczą tam jednak ani matematyki, ani języków obcych, ale np. dolatywania na czas, wiedzy o metodach kuszenia, itd.

W szkole, w której kogut św. Piotra służy jako budzik, wszystko może się zdarzyć. I faktycznie – z każdą stroną powieści poznajemy nowe niespodzianki, nowe przygody anielskich adeptów.

Jak każda dobra powieść, i ta ma walor edukacyjny, oraz liczne odniesienia, które można zaaplikować do codziennego życia. Oczywiście, głównie w kwestii walki pomiędzy dobrem a złem. Dlatego nie bez kozery spotkamy postać nie fikcyjną: samego Świętego Michała Archanioła i będziemy mogli nauczyć się skutecznej do niego modlitwy.

Pewnego dnia postanowiłam zrobić w niebie dziurę. Niedużą. Powiedzmy wielkości 25 lat świetlnych. Przez tę dziurę wypadł mi wprost na głowę pomysł na angel fiction. Niewiele mam na swoje usprawiedliwienie. Poza tym może, że Twierdza aniołów powstała z miłości do doskonałych duchów, stworzonych przez Pana. I z dzikiej tęsknoty do świata za dziurą – świata, którego nie mogę tu prawdziwie opisać, bo chociaż istnieje naprawdę, nikt z żywych jeszcze go nie oglądał…

Małgorzata Nawrocka