PEŁEN OPIS
Ukazywanie i przypominanie, że Kościół jest rzeczywistością o strukturze
Bosko-ludzkiej stwarza i wzbudza pragnienie nadprzyrodzonej rzeczywistości, jaką
jest niebo. Możliwość obcowania hic et nunc z tym przyszłym światem daje nam,
mieszkańcom ziemi, liturgia. To ona, zwłaszcza Eucharystia, pozwala łączyć się i
smakować dobra przyszłe, które kiedyś w pełni staną się naszym udziałem.
Liturgia ziemska „jest wstąpieniem w odwiecznie dokonującą się liturgię niebios.
Liturgia ziemska jest liturgią wyłącznie dlatego, że włącza się w to, co już się
dzieje i co ją przewyższa".
Jedną z wybitnych postaci, której bez
wątpienia zawdzięczamy znaczący wkład w dziedzinie odkrywania bogactwa i
znaczenia liturgii w epoce jej najnowszej reformy, jest o. Cipriano Vagaggini
OSBCam (1909–1999). Nawet pobieżna lektura jego głównego dzieła (Il senso
teologico della liturgia) pozwala zauważyć, że bardzo powszechne jest
odwoływanie się w nim przez autora do rzeczywistości przekraczającej ziemski,
widzialny wymiar. Na wielu jego kartach możemy spotkać wyrażenia, takie jak:
liturgia niebiańska, niebiańskie Jeruzalem, przyszła chwała. Odwołania te
wpisują się w generalny obraz koncepcji Vagagginiego, który umieszcza liturgię w
szerokim kontekście historii zbawienia.