PEŁEN OPIS
Dopóki mamy twarze to niemal nieznane w Polsce arcydzieło C. S.
Lewisa, autora Opowieści z Narnii; jego ostatnia powieść, napisana dla
dorosłych czytelników.
W starożytnej krainie Glome, gdzie czci się krwawą
boginię Ungit, dorastają dwie królewskie córki: piękna i tak brzydka, że zakrywa
twarz welonem. Gdy na królestwo spadają plagi i nieszczęścia, świątynia Ungit
żąda krwawej ludzkiej ofiary, która ma odwrócić gniew bogini. Ofiara zostanie
złożona tajemniczej Bestii, mieszkającej w cieniu Szarej Góry. Oczy kapłanów
Ungit zwracają się na mieszkańców Pałacu…
Dopóki mamy twarze to
historia miłości, opowieść o walce między rozumem a pierwotnymi siłami, o
prawdzie i fałszu, wierze i złudzeniu. To ostatnie słowo jednego z ojców gatunku
fantasy jest niewątpliwie wielką literaturą, a zarazem arcydziełem mistrza
wyobraźni, powieścią o sensacyjnej akcji, pełną tajemniczości i grozy, historią
przykuwająca od pierwszej do ostatniej strony.
Książkę można czytać jako
wciągającą opowieść o mieszkańcach barbarzyńskiej krainy leżącej w cieniu Szarej
Góry, ale także jako opowiedziany na nowo starożytny mit, wieloznaczną historię,
która mówi o człowieku – istocie zależnej od swojej cielesności, mściwej i
zazdrosnej, a jednocześnie tęskniącej do doskonałości i piękna. To także
opowieść o problemie wiary – o tych, którzy uwierzyli i o
wątpiących.